कविता-जीन्दगी

 "जीन्दगी"

मुटु भएर झर्ने
पहिरो सँगै
चक्षु बाट नदी बगाउदै
अभावले थिचेको वर्तमानमा
अन्योल ग्रस्त भविस्य हेर्दै
हाँस्नु र बाँच्नु रहेछ !

छानो चुहेर भिजेको
सिरानी हेर्दै
हुरी चलेको बेला
ढोका थामेर बस्नुछ !

रातमा चल्ने सिरेटो छेक्न
आफैंले ओढेको मजेत्रो
झ्यालमा पर्दा हालेर
लालाबालाहरुलाई
ताप दिनुछ !

बिहानको होस्
या मध्यान्हको
ऊही अंशुको संसर्गमा सुस्ताउँदै
खेत खलियानमा
माटो सँग खेल्दा खेल्दै
फेरी उही
रातको प्रतिक्षामा
बाँच्नु रहेछ!

भोली आउने
प्यारो अंशु तिम्रो तृष्णामा
जागृत सपनाहरु बोकेर
रुँदा रुँदै हाँस्नु रहेछ !
हाँस्दै रुँदै बाँच्नु रहेछ !
ओ प्रिय जिन्दगि !!